In ons vorig blog hadden we het over een vrijgavemeting doen met een diffuus toestel aan een koordje EN waarom we dat NIET adviseren. Heb je deze gemist? Lees het dan nu en vermijd deze fout! Klik hier.
We geven al 10 jaar trainingen rond het juist meten en detecteren van gassen. En daarom hebben we een lijst opgesteld met de 10 meest gestelde vragen.
In het blog van vandaag, de eerste 5 vragen.
VRAAG 1: Waarom wordt er standaard geen LEL IR sensor gebruikt in plaats van een LEL KAT?
En… het probleem met te weinig zuurstof en een LEL KAT sensor die niet werkt… is toch opgelost als je een infrarood LEL-sensor gebruikt?
Klopt! Een LEL infrarood sensor heeft geen zuurstof nodig voor een goede werking. Je kan hem dus perfect in inerte atmosfeer gebruiken of in een (besloten) ruimte met te weinig zuurstof.
Maar wat we vooral merken tijdens onze trainingen is dat niet iedereen op de hoogte is van de nadelen van een LEL IR sensor.
Wist je dat de LEL IR sensor blind is voor waterstof en acetyleen? Dat hij geen CO, H2S, ammoniak en chloor detecteert? De LEL IR sensor detecteert namelijk enkel koolwaterstoffen (C-H bindingen), zoals methaan, propaan, butaan, LPG, etc.
Kan je je voorstellen wat er gebeurt als iedereen overschakelt op een LEL IR sensor zonder de beperkingen te kennen? Of je staat op een waterstof interventie (of een vrijgavemeting met waterstof in de ruimte) met een infrarood LEL-sensor zonder te weten dat hij daar niet op reageert…
Inderdaad, BOEMMM!
VRAAG 2: Waarom kan een MiniRAE 3000 geen methaan detecteren?
MiniRAE 3000
En vooral, WAAROM kan deze lekzoeker het niet?
Een MiniRAE 3000 is inderdaad een lekzoeker. Hij detecteert gassen in ppm, parts per million. Een klein lek detecteren kan hij MAAR je kan niet elk (gas)lek detecteren met een MiniRAE 3000.
De MiniRAE 3000 is uitgerust met een PID-sensor en een lamp met een bepaalde lampsterkte. Je kan kiezen uit een 9,8 eV, 10,6 of 11,7. Hoe hoger het cijfer van de lamp, hoe meer gassen je kan detecteren.
Een 11,7eV lamp detecteert alle gassen (toxisch en/of brandbaar) met een ionisatie potentiaal onder de 11,7.
Methaan heeft een ionisatiepotentiaal boven de 11,7. De ionisatiepotentiaal van methaan is namelijk 12,61. In deze bijlage vind je de volledige lijst met ionisatiepotentialen.
VRAAG 3: Waarom is de uitlezing van de Sensit HXG-3 niet correct?
En is het display dan wel relevant?
Een Sensit HXG-3 is, net zoals de MiniRAE 3000, een indicatieve lekzoeker. We hebben het hier altijd over gasdetectie toestellen en niet over analyse toestellen.
Het meetprincipe van de Sensit heeft geen zuurstof nodig voor een juiste werking. Het is niet gebaseerd op een verbranding maar werkt als een halfgeleider. Zo kan dit toestel ook reageren op stoom.
De Sensit HXG-3 wordt gekalibreerd met methaan. Hij reageert dus ook op andere gassen maar de waarde is zelden juist.
Vroeger waren lekzoekers (in ppm) enkel voorzien van een tikkend geluid (tickrate). Sneller tikken = dichter bij de bron. Nu zijn ze ook voorzien van een display. Belangrijk is om
Sensit HXG-3
de waarde niet als “juist en exact” te zien, maar eerder, hoe hoger de waarde, hoe dichter we de bron naderen. Het sneller tikken geeft dezelfde indicatie.
VRAAG 4: Reageert een O2-sensor bij een CO intoxicatie?
En is het een probleem als je een gasdetectie toestel hebt waar geen CO-sensor in steekt?
Een zuurstofsensor mag NIET gebruikt worden voor detectie van CO intoxicatie. De zuurstofsensor detecteert in Vol%. De CO sensor detecteert in parts per million. 1 Vol% van een gas komt overeen met 10.000 ppm.
De resolutie van de zuurstofsensor is 0,1 Vol% = 1000 ppm. Er is 5000 ppm van een gas nodig om de zuurstofsensor (theoretisch) te doen dalen naar 20,8 Vol%. De omgevingslucht bestaat namelijk uit 1/5 zuurstof en 4/5 rest waaronder voornamelijk stikstof.
De zuurstofsensor is dus niet gevoelig genoeg om CO te detecteren. Bovendien is een concentratie van 4000 ppm koolmonoxide fataal. De zuurstofsensor zal hierop niet reageren! Een concentratie van 4000 ppm CO, zal de O2-sensor NIET doen reageren.
Dus ja, het is een probleem als je geen CO-sensor hebt bij betreden van een ruimte waarin het kleurloze en reukloze koolmonoxide aanwezig kan zijn!
VRAAG 5: Hoe weet ik welke sensoren er in mijn toestel zitten?
En vooral, waarom is dat belangrijk?
Heel eenvoudig! Zet jouw gasdetectietoestel aan, voor je vertrekt! Je moet weten welke sensoren je bij hebt zodat je weet of je alle (mogelijke) aanwezige gassen kan detecteren!
Niet zelden zien we mensen vertrekken zonder goed te beseffen of ze het aanwezige gas wel kunnen detecteren.
Zo zien we in een raffinaderij iedereen met H2S-sensoren rondlopen zonder te beseffen dat het brandbare en explosieve methaan (of benzinedampen) niet gedetecteerd wordt. Ze noemen het “gasdetectoren” maar ze beseffen niet dat ze enkel waterstofsulfide of H2S detecteren.
Of zo gebruikt de brandweer een standaard 4-gasdetector met O2, LEL, CO en H2S-sensor. Maar is iedereen wel op de hoogte dat het toxische kooldioxide (CO2) of het toxische ammoniak (NH3) en chloorgas(Cl2) pas gedetecteerd wordt als het al te laat is?!?!
Denk aan jezelf, en aan je eigen veiligheid. Better SAFE than SORRY!
